Doktor Proktors prompepulver

Gisteren heb ik mij ingeschreven voor een basiscursus Noors. Omdat ik aan de vroege kant was, was ik vooraf nog even een boekwinkel ingedoken. Gelukkig bestaan de offline-versies nog. Even kijken of ik misschien een Noors woordenboek kon vinden. Dat bleek niet het geval. De verkoper bij de afdeling talen was druk aan het proberen een Italiaan te begrijpen, die behalve Italiaans een heel klein beetje Engels sprak, met een afschuwelijk accent. Hij wilde wat Nederlands leren om in Nederland te kunnen werken. Ik stelde de verkoper voor om de warrige Italiaan mee te nemen naar de open dag van de Volksuniversiteit, en hem af te leveren bij de cursus Nederlands voor anderstaligen. Met enige moeite lukte het. Hij bleef regelmatig even stilstaan om een poging te doen me te bekeren. Dat is niet gelukt. Ik leverde hem af bij het lokaal voor de bewuste les en wilde gaan naar mijn eigen cursus. Nee, je krijgt mijn telefoonnummer niet! Nee, ik wil het jouwe ook niet… Stilletjes kreeg ik al medelijden met de docenten die hem zouden krijgen.

Maar afgezien daarvan..
De open dag op de Volksuniversiteit was wederom erg leuk. Natuurlijk even bijgekletst met mijn eerdere docenten van de cursus Chinees en Russisch. Helaas was de docent van Arabisch afwezig. Ook hem had ik graag even gedag gezegd.

Omdat ik erg veel dingen leuk vind, was het moeilijk om me niet voor meer cursussen in te schrijven. Maar ik heb me kunnen beperken tot eentje. De docente van de cursus Chinese karakters schilderen had me bijna overgehaald. Het feit dat deze cursus op donderdag wordt gegeven was voor mij alleen maar goed. Dan ben ik sowieso verhinderd.

De Noorse docente alleen al maakte dat ik ontzettend veel zin in de les kreeg. Wat een ontzettend aardig en enthousiast mens! Het feit dat ik € 200,- aan boeken kwijt ben (Noorse boeken zijn per definitie duur) was in het geheel geen beletsel. De boeken heb ik gisteravond gelijk besteld. Bij het leren van een nieuwe taal zijn kinderboeken natuurlijk heel behulpzaam. Op de site kon ik ook enkele kinderboeken bestellen. Alleen niet het boek dat de docente op tafel had liggen. Ik moest wel erg lachen. Het boek van schrijver Jo Nesbø had ik enkele jaren aan mijn neefje gegeven. Uiteraard had ik zoals gebruikelijk het boek niet in de winkel laten inpakken, maar dat zelf gedaan. Het boek, Doktor Proktors prompepulver, in het Nederlands Doktor Proktors schetenpoeder is hilarisch. Dat had mijn neefje ook snel door. In plaats van de eeuwige computerspelletjes begon hij ineens in het boek te lezen. Dat is een hele prestatie om dit voor elkaar te krijgen. Overigens koop ik uit principe altijd cadeautjes waar geen batterijen aan te pas komen. De eigen fantasie van een kind prikkelen is veel leuker.

Natuurlijk ga ik ook een poging doen om het boek in het Noors te bestellen. En wellicht de DVD. Het boek schijnt verfilmd te zijn. Die twee kunnen dan prima naast het laatste boek van Midas Dekkers in de boekenkast.